Doskonale wydrukowana praca może być piękna, ale w pewnych projektach położenie farby na papierze po prostu nie wystarcza. Wtedy właśnie dobre połączenie wysokiej jakości druku i kreatywnego wykrawania może zadziałać cuda.
Siła wykrawania tkwi w jego wszechstronności. Można wykorzystać ten proces do wykonania wycięć na wizytówki, okienek na okładkach, ale także stworzyć trójwymiarowy produkt drukowany – wszystko to z płaskiego arkusza papieru. Układanki, pudełka na kasety, stojaki reklamowe, koperty na CD, broszury złamywane wielokierunkowo, suwaki i książki z rozkładanymi trójwymiarowo elementami to tylko niektóre możliwe zastosowania.
Podobnie jak przy innych procesach poligraficznych, dobre wykrawanie zależy od dobrego planowania i niezakłóconej wymiany informacji. Nikt nie udzieli grafikowi lepszej pomocy niż doświadczony introligator, więc spróbuj być kimś takim. Szczegółowa informacja o wykrawaniu musi dotrzeć do wszystkich zaangażowanych w operacje produkcyjne. Np. jeśli produkt po wykrawaniu będzie łączony w oprawie zeszytowej lub klejonej, trzeba poinformować odpowiednich operatorów o sposobie wykonania wykrojów po to, by zlecenie dało się traktować jako jedną pracę.
Po zakończeniu projektowania powinna powstać atrapa zawierające oznaczenia stron arkusza i kierunku włókien papieru; należy ją wysłać do firmy wykonującej wykrawanie, zanim jeszcze trafi do niej prawdziwe zlecenie. Fachowiec łatwo dostrzeże i rozwiąże wszelkie problemy. Ważne też, by podczas wykrawania cały czas monitorować przebieg produkcji. Takie czynniki jak nacisk czy grubość papieru mogą zmieniać się w trakcie pracy, zmieniając głębokość wykrawania i często powodując, że źle przemyślany produkt staje się bezużyteczny. Z tego powodu przez cały czas trzeba porównywać wyniki wykrawania z atrapą.
Źródło: Binding, Finisching, and Mailing: The Final Word. Procesy introligatorskie i wykończenie współczensnej poligrafii. T.J. Tedesco, D. Clossey, J-M. Hershey.