Wiele doskonałych wydrukowanych produktów poligraficznych traci na jakości z powodu nieprecyzyjnego złamywania. Nasza praca zawdzięcza wiele dobremu złamywaniu, zwłaszcza jeśli uzgodni się jego przebieg z klientem na wczesnym etapie projektu. Potencjalnym problemom można zapobiegać, jeśli zauważy się je dostatecznie wcześnie.
Zacznijmy od planu.
Zazwyczaj daną pracę da się wykonać na kilka sposobów. Proste zmiany układu stronic czy użytków mogą się przełożyć na znaczące oszczędności czasu i pieniędzy. Zmiany wielkości łamów i inne drobne poprawki mogą sprawić, że nasz produkt wygląda lepiej, lepiej funkcjonuje i łatwiej go wyprodukować na posiadanych złamywarkach.
Układ pracy ma większe znaczenie dla załamywania niż dla pozostałych procesów introligatorskich. Różne rodzaje oprawy wymagają różnych marginesów, które należy zachować przy złamywaniu, aby prawidłowo wykonać oprawianie. Układy złamywania można też modyfikować w celu optymalizacji produkcji lub by umożliwić skorzystanie z określonego planu wykrojników Nawet niewielka zmiana może być czynnikiem umożliwiającym łatwą, zautomatyzowaną, bezproblemową produkcję – lub odwrotnie, zmusić do mozolnej, drogiej pracy ręcznej.
W wielu pracach łamy powinny być różnych rozmiarów, ale nie są. Choć kształt poszczególnych łamów jest identyczny, często ich wymiary muszą uwzględniać rozsunięcie stronic, marginesy na skrzydełka czy wysunięcie papieru. Pamiętaj, że arkusz papieru ma trzy wymiary, a zatem nie ignoruj jego grubości. Prawidłowo zaprojektowane złamywanie podzieli łamy dokładnie na krawędzi strony, a nie obok nich. Inaczej mówiąc, praca wyglądająca na źle oprawioną może po prostu być źle zaprojektowana.
Źródło: Binding, Finisching, and Mailing: The Final Word. Procesy introligatorskie i wykończenie współczensnej poligrafii. T.J. Tedesco, D. Clossey, J-M. Hershey.